Het maken van een historische roman 3

De lijst van te onderzoeken gebieden wordt steeds langer. Landschap, tijd, mogelijkheden van bodembewerking, gewassen, klimaat, mensen, personages in het boek, politieke en geestelijke klimaat in de 9de eeuw, oorlogen, plundertochten, kerstening, transportmogelijkheden, toestand van wegen en vaarwegen,
terminologie, bouwtechnieken, domeinstelsel, ambachten en nog veel meer.
Bovendien gaat mijn hoofdpersoon naar allerlei gebieden, waarvoor ik dan hetzelfde moet onderzoeken. Al dat onderzoek is natuurlijk slechts voor de achtergrond van het verhaal en gelukkig is daar google.com/scholar
waar je informatie vindt op allerlei wetenschappelijke terreinen. Het is fijn om dan af en toe iemand te spreken die deskundig is op zijn gebied. Een gesprek met een oud collega leverde mooie inkijkjes op in zaken als hygiëne en tandzorg bij de vroegmiddeleeuwse mens. In mijn jeugd liepen er nogal wat mensen rond met ‘de wolf’ in hun gebit. Tanden stonden vaak schots en scheef of staken ver naar voren uit, zodat de lippen ze nauwelijks konden omsluiten. Je bent met deze ervaring snel geneigd te denken dat de middeleeuwse mens vaak met een onvolledig gebit of rotte kiezen door het leven ging. Niets is minder waar.
Omdat men nog geen suiker kende en de mond uit zichzelf een sterk reinigende werking heeft, viel dat alleszins mee. Bovendien had men in die tijd meer ruimte in de kaak dan wij in onze tijd, dus met uitstekende tanden viel het ook wel mee. Deze verdrukten elkaar veel minder dan in onze krappe kaakruimtes.
Tandplak was dus niet gekend, terwijl wij fanatiek dienen te borstelen teneinde deze aanslag te voorkomen. Ik bedacht me dat ik enige jaren geleden las over een archeologische vondst in Groot-Brittannië uit de 13de eeuw. De schedels die men daar vond kenden allen een volledig gebit. Helaas was bij een enkele de dikte van de tanden zo groot door tandsteenvorming. Mijn gesprekspartner vertelde mij dat tandsteen iets erfelijks is. Ik kon hem weer vertellen dat in historische bronnen te vinden was dat in het middeleeuwse Engeland zeer slechte adem een rechtsgeldige grond van scheiding was voor vrouwen.

Terugkerend naar het verwerven van achtergrondkennis, stel ik vast dat een boek schrijven niet alleen ploeteren is, maar ook een echte studie. Deze studie sluit je echter niet af met een certificaat, maar met een compleet boek.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

Ha Loek,
Het leven van een schrijver is niet alleen rozegeur en maneschijn maar ook zwaar ploeteren.
Zo te lezen gaat 't je goed af.
Succes.
Groet,
Rob
Rob Mekel, op 06-07-21

Het maken van een historische roman 3

Fonds

Optimisten en pessimisten

Kinhem, wachttijd

Het boek is af

Eten in de vroege middeleeuwen