Het maken van een historische roman 11

Ik ben weer teruggegaan naar het eerste geschreven deel van het boek in wording. Aanleiding daarvoor was een artikel van Geertje Dekkers in het Boeken & Wetenschap katern in de Volkskrant van 5 februari. Zij verhaalt daarin over een wetenschappelijk onderzoek van Britse historici en archeologen naar paardenbotten. Paarden bereikten rond 300 n.Chr. een schofthoogte van ongeveer 1,40 meter. In de 11de eeuw waren de paarden gekrompen tot een schofthoogte van 1,30 meter. In onze tijd ligt de gemiddelde schofthoogte op 1.70 meter. Aangezien de lengte van de gemiddelde middeleeuwse man rond de 1,70 meter lag, behoeft het beeld van de krijgshaftige ridder hoog te paard gezeten, enige bijstelling. Het neerhouwen van voetsoldaten was dus eigenlijk makkelijker, want de ridder hoefde niet zo diep te bukken als eerder gedacht. Aan de andere kant had je als voetsoldaat wat meer mogelijkheid om de ridder te raken of van z'n paard te trekken. Als de voeten van een ridder naast z'n paard over de grond sleepten, hoefde je er alleen maar op te gaan staan en hij beet in het zand. Sander Donkers beschreef in zijn column een totaal ander beeld van Don Quichotte en Sancho Panza gekregen te hebben. Ikzelf kijk terug op een ietwat ridicule Sint-Nicolaas, met een veel te lange mantel die de sporen van paardenhoeven achter zich uitwist. Blijft wel overeind dat de middeleeuwer vol ontzag opkeek naar een ridder op een paard met een schofthoogte van 2 el.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Het maken van een historische roman 11

Fonds

Optimisten en pessimisten

Kinhem, wachttijd

Het boek is af

Eten in de vroege middeleeuwen