Tropische zomer, O-benen en uitzwaaiende voeten.
Nu na een periode van stilte, het op de openbare weg weer steeds drukker wordt, valt het mij op hoeveel mannen O-benen hebben en lopen met hun voeten naar buiten zwabberend. Rustig peddelend op een accu-fiets zie je ze met een perfecte ronding van de benen over de weg zwieren. Dit defect is al op jonge leeftijd te
zien. Kennelijk vinden jongens het een ‘stoere’ manier van lopen, zeker als ze er ook nog een beetje bij heen en weer zwaaien. Daarbij is het noodzakelijk de voeten steeds naar buiten te plaatsen. Het lijkt een variant op de wenkkrab, die uitnodigt tot toenadering. Gelukkig heb ik nooit de kans gekregen een dergelijke loopwijze aan te leren. Omdat ik een -zoals dat toen genoemd werd- ‘luie voet’ had, moest ik op ‘heilgymnastiek’. Daar werd scherp gelet op lichaamshouding en voortgang. Ik plaats mijn voeten dus recht naar voren en heb daardoor minder kans op problemen door de bijzondere belasting die O-benen opleveren voor de kniegewrichten.
Wellicht hebben O-benen ook iets te maken met het bezit van een naar voren dragende buik. Menig man bezit zo’n item en velen zijn er stilletjes trots op. Met zulke benen wordt de buik natuurlijk vrijer gedragen. Er wordt, als het ware, ruimte voor gemaakt bij het lopen. Het valt mij eveneens op dat steeds meer meisjes en vrouwen hun voeten ook naar buiten neerzetten. Bij hen zie ik weliswaar bij uitzondering O-benen.
Deze loopwijze werd vroeger als zeer onvrouwelijk gezien. Kennelijk is menig vrouw op dit onderdeel gelijkwaardig geworden aan de man.
Het is heel vreemd dat dit mij nu na de stille maanden zo opvalt. Met dit mooie zomerweer zou ik eigenlijk, net als Martin Bril, naar hele andere aspecten van het lichaam willen kijken.
