Haiku
Voor het eerst in lange tijd heb ik weer eens een lezing gegeven. Zowel mijn geheugen als mijn oriëntatie vermogen lieten mij in de steek. Terwijl ik op het openen van het hek in Overveen stond te wachten, stonden anderen op mij te wachten in Aerdenhout. Gelukkig kan ik hard fietsen, zodat ik mij 1 minuut voor het aanvangstijdstip op het juiste adres kon melden.
Gedurende de lezing had ik geen problemen met het geheugen, noch met de oriëntatie, aangezien je als lezinggever altijd vooraan staat bij een scherm of flip over, met je gezicht naar het publiek. Het is altijd prettig om een bevestiging te krijgen en die kreeg ik dan ook, want het bleek dat ik nog steeds geen spiekbriefje nodig heb. Nog geen spiekbriefje-mijn geheugen werkt perfect-ook met antwoorden. Dit is een haiku. Ik had er wel van gehoord, maar het nog nooit gebruikt. Het is eigenlijk een hele simpele Japanse dichtvorm. Maar enorm veelzijdig in gebruik. Mijn ervaring van de ochtend is erin te vatten. Bijvoorbeeld: Verkeerde adres-wachten duurt dan wel lang-eindelijk toch nog op tijd. Het is een heel praktische vorm, omdat je elke dag en elk onderwerp er mee kan beschrijven. Dus met een haiku-kun je een dag beschrijven-dat werkt veel sneller. Zelfs de vorm van een haiku kun je in een haikuvorm zetten: Schema voor haiku-volgorde in lettergrepen-is vijf zeven vijf.
Covid-19 heeft mijn hele agenda leeggemaakt. Alle culturele activiteiten en alle afspraken buiten die met betrekking tot tennis en padel werden ingetrokken. In die omstandigheden kun je niet veel doen aan de promotie van een boek, maar je kunt wel thuis aan een nieuw boek beginnen. Die start is gemaakt en daarnaast dus de haiku, onder andere te gebruiken voor de rest van mijn agenda: mijn tennisavond-spelen in regen en wind-en geen derde helft. De pentekening-is overigens van mij-Japanse meisjes.
